jueves, 19 de noviembre de 2009

Pirata!

O que quero é ser eu mesma, e con iso curarme:
ser eu mesma,
Ser persoa.
Qué transformación tan rara! qué traballo ser persoa! É un proceso doloroso. Non é doado abrir o coraçón.
Nun momento de cambio, de novos proxectos e ilusións, de fin dunha etapa, xa me decidín: eu quero ser PIRATA! para loitar polo noso.





u!

4 comentarios:

Fritz Perls dijo...

Hola Gelu,
gracias por visitar mi blog.
¿Eres terapeuta gestalt de profesión? La verdad que me interesa mucho, porque cada vez creo que mis tiros profesionales vayan por ahí en el futuro.
Besos y que te mejores, pirata.

Anxeles Ramos Vázquez dijo...

Ola Fritz,
un pracer visitar o teu blog, case sentínme como se mirara as intimidades de alguén que non conhezo, non creas, non o fixera nunca, pero como o nome do blog é de terapia gestalt...Si, estou en iso de ser psicoterapeuta e faime moita ilusión.
Ti estás coa formación? non hai volta atrás, é apasionante!
Estou ben, os momentos de cambio gústanme, se abren posibilidades para elexir..., psicoterapeuta e pirata!
Gustoume o teu blog porque aínda que parece un blog de psicoterapia logo está centrado en ti e no teu mundo. Eso gústame, sabes? estes días ando lendo a Guillermo Borja, o de "la locura se cura", e lembráchesme un pouco a él...porque ti, confesa...a qué estás un pouco loquinho? ha,ha, bicos, moito gusto conhecerte, e graças a ti pola visita.

Fritz Perls dijo...

Jejeje, sí que estoy un poco loquinho, sí.

He leído el libro de Guillermo Borja, me gusta mucho aunque también me da miedo. Es todo un honor que te recuerde aunque sea un poquito a él. Lo que sí comparto plenamente es el compromiso con la verdad. Y la terapia integral, en la cual convivía con el paciente, etc. pues claro que sí, ¡lo que haga falta!
Requiere un grado de compromiso difícil de mantener (y de entender por tus seres queridos...)

Muy enriquecedora tu visión Geluka. Como me gusta el peloteo te enlazo desde mi blog.

Besos!

Unknown dijo...

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi dios la libertad,
mi ley, la fuerza y el viento,
mi única patria, la mar.

Allá muevan feroz guerra
ciegos reyes
por un palmo más de tierra;
que yo aquí tengo por mío
cuanto abarca el mar bravío,
a quien nadie impuso leyes.

Y no hay playa,
sea cualquiera,
ni bandera
de esplendor,
que no sienta
mi derecho
y dé pecho
a mi valor.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi dios la libertad,
mi ley, la fuerza y el viento,
mi única patria, la mar.

A la voz de «¡barco viene!»
es de ver
cómo vira y se previene
a todo trapo a escapar;
que yo soy el rey del mar,
y mi furia es de temer.

En las presas
yo divido
lo cogido
por igual;
sólo quiero
por riqueza
la belleza
sin rival.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi dios la libertad,
mi ley, la fuerza y el viento,
mi única patria, la mar.

¡Sentenciado estoy a muerte!
Yo me río;
no me abandone la suerte,
y al mismo que me condena,
colgaré de alguna entena,
quizá en su propio navío.
Y si caigo,
¿qué es la vida?
Por perdida
ya la di,
cuando el yugo
del esclavo,
como un bravo,
sacudí.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi dios la libertad,
mi ley, la fuerza y el viento,
mi única patria, la mar.