viernes, 28 de agosto de 2009
Micromachismosssssssss!!!!!!!!!
anular ou non ter en conta as decisións da muller
insistencia abusiva para conseguir o que se desexa
chantaxe emocional (tentar dar mágoa apelando a suposta predisposición feminina para o coidado dos outros; culpar a muller de pasalo ben con persoas ou situacións nas que el non está)
cortarlle a palabra
actuar de xeito paternalista facendo que a muller se sinta coma se fose unha nena
jueves, 27 de agosto de 2009
Pina Bausch, meu amor
Este ano, ademais de perder a Mario Benedetti, foise Pina Bausch, a bailarina que eu máis admiro.
Significa para mim a dança como liberación, convertir o coñecido no inesperado, bailar como persoa real.
Interesábase pola historia da opresión e as huellas da violencia. Cando esas represións saen a través do corpo, a ansiedade transfórmase en coñecemento, en liberación.
"Qué mueve a la gente es más interesante que el cómo se mueven".
Ata sempre Pina!
Significa para mim a dança como liberación, convertir o coñecido no inesperado, bailar como persoa real.
Interesábase pola historia da opresión e as huellas da violencia. Cando esas represións saen a través do corpo, a ansiedade transfórmase en coñecemento, en liberación.
"Qué mueve a la gente es más interesante que el cómo se mueven".
Ata sempre Pina!
jueves, 20 de agosto de 2009
sábado, 15 de agosto de 2009
É que cando te disparan, sangras
O certo é que tiven sonhos parecidos. Os detalles son distintos. O escenario é distinto. Pero están cortados polo mesmo patrón. Também a dor que sinto o despertarme é parecido.
Creio que dentro de mim coexiste o que sei e o que nom sei. Quitei o biombo que separa as dúas partes. Porque nom podo evitalo. Porque nom me gustam os biombos. Porque som asím. Para lograr que "o que creio que sei" e "o que nom sei" coexistan en paz, preciso unha estratexia. Manterme suxeta a algo. De outro modo, nom o duvido, emprendo un irremediable "rumbo ao desastre".
Qué tenho que facer? Sonhar e sonhar. Entrar no mundo dos sonhos e nom salir de él. Vivir alí eternamente. Nos sonhos nom existen fronteiras. Nom é preciso facer distincións. Nom hai colisións, e, aínda que as houbera, nom dolería.
Eu nom sei cómo se pon a coraça, a barreira, nom sei salvarme. Sin darme conta, levei a situación ao punto onde quizás intuía máis claridade. E si, vim a realidade, inxusta, cobarde, egoísta. Sentínme como se me pisaran o máis puro e auténtico de mim, o meu amor, a amizade, a confianza, a inocencia.
Creio que dentro de mim coexiste o que sei e o que nom sei. Quitei o biombo que separa as dúas partes. Porque nom podo evitalo. Porque nom me gustam os biombos. Porque som asím. Para lograr que "o que creio que sei" e "o que nom sei" coexistan en paz, preciso unha estratexia. Manterme suxeta a algo. De outro modo, nom o duvido, emprendo un irremediable "rumbo ao desastre".
Qué tenho que facer? Sonhar e sonhar. Entrar no mundo dos sonhos e nom salir de él. Vivir alí eternamente. Nos sonhos nom existen fronteiras. Nom é preciso facer distincións. Nom hai colisións, e, aínda que as houbera, nom dolería.
Eu nom sei cómo se pon a coraça, a barreira, nom sei salvarme. Sin darme conta, levei a situación ao punto onde quizás intuía máis claridade. E si, vim a realidade, inxusta, cobarde, egoísta. Sentínme como se me pisaran o máis puro e auténtico de mim, o meu amor, a amizade, a confianza, a inocencia.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)