martes, 3 de marzo de 2009

A entrega


Quero ter fe e confiar na forza que move a miña vida. Non unha fe cega, sinon a confianza de que o universo está da miña parte.

Preciso deixar de pelexar e empezar a amar. Sentir que non teño que facer nada, solo respirar, non é debilidade nin perda, é forza. Podo sentir a miña vulnerabilidade e non rebelarme, aceptar a situación, respirala e confiar.

Todo o pasado, excepto a súa beleza, desaparece.
O amor expulsa ao medo. A curación supera á separación. O perdón, a única resposta cuerda, e o amor non é neutral, require unha toma de posición.

Necesito coraxe e moita forza persoal para aferrarme ao meu centro nun momento en que me sinto ferida. Necesito sentir o meu amor protexéndome do caos. Cando estou no medio do vacío preciso tranquilizarme e saber que Eu Son. Nunca se pode destruír a verdade.

Quero que o obxetivo do meu corpo sexa sanar, o obxetivo da miña alma sexa amar, e o lugar máis sagrado aquel onde un vello medo convírtese nun amor presente. A sanación está no presente, na entrega.

1 comentario:

Unknown dijo...

Miras debajo de la cama y descubres que ya no están los trastos viejos, ni la culpa, ni el remordimiento. Sientes en tu interior una fuerza que, como un resorte, te hace saltar de la cama y dirigirte a la ventana, la abres y el frescor de la mañana embriaga todos y cada uno de los poros de tu piel, sientes como tu cuerpo se llena de vida, tus pechos parecen querer saltar al… (uf!!... ¡perdón!, en que estaría yo pensando). Los primeros rayos de un sol calido, esplendido, bañan tu rostro, bañan tu cuerpo, y dejas que tus pétalos se extiendan y absorban toda la luz, toda la energía del radiante sol, sientes como el universo te ama, como el amor del universo entra en ti y recorre todo tu cuerpo, recorre tu tallo hasta llegar a tus raíces, entonces es cuando este amor universal se encuentra con el amor de tus raíces y, juntos, vuelven a recorrer todo tu cuerpo hasta llegar a tu corazón, y esta sinergia es fantástica, y al dar media vuelta sientes que “eres luz” e iluminas toda la estancia, e inundas todo a tu alrededor de luz y de color, y te amas.
Fragante, feliz, hermosa, amada, te diriges a la calle para impregnar todo lo que te rodea con tu amor, para pincelar el mundo con tu amor.
Sólo tú dependes de ti y eres fuerte, más fuerte de lo que jamás habías imaginado.
Así te veo hoy, después de leer tus palabras, enhorabuena.
En el fondo, tú siempre eres así, tú misma lo has citado: “sé como tú eres”.
Un besazo Gelu y mucha fuerza