jueves, 26 de marzo de 2009

Necesitamos algo para crecer....

Pequeña
rosa,
rosa pequeña,
a veces,
diminuta y desnuda,
parece
que en una mano mía
cabes,
que así voy a cerrarte
y llevarte a mi boca,
pero
de pronto
mis pies tocan tus pies y mi boca tus labios,
has crecido,
suben tus hombros como dos colinas,
tus pechos se pasean por mi pecho,
mi brazo alcanza apenas a rodear la delgada
línea de luna nueva que tiene tu cintura:
en el amor como agua de mar te has desatado:
mido apenas los ojos más extensos del cielo
y me inclino a tu boca para besar la tierra
Pablo Neruda, Amor,En ti la tierra

1 comentario:

Anxeles Ramos Vázquez dijo...

Muitas grazas polo convite, entrarei o blog de Brétema para disfrutar da vosa poesía. Gústame muito a poesía, máis nunca considerei que eu podería escribila. Gracias pola visita, unha aperta.